رخ تو چو چشمه خورشید و دیده ام خفاش

                                                         ز گرد و خاک معاصی است تار می بینم

تو آفتاب گرانسنگ عرصه امید

                                                         جهان به راه تو چشم انتظار می بینم

رخ کریم تو از کعبه می دمد فردای

                                                         از این سرای گل روزگار می بینم

بتاب شمس پس ابر غیب، ای موعود

                                                         زمانه در کف قوم شرار می بینم

شهریار